Yazılarım

Herkes değerleri için bedeller ödüyor. Kırk iki yaşımın baharında bir gerçek netleşiyor. Değerler bedellere yeterli geldikçe devam ediyor. İnsan tabiatı gereği hayatı sürdürülebilir kılmaya meyilli.

Bir söz vardır. “Çoğu zaman anlamak için değil cevap vermek için dinliyoruz” diye. Oysa ki zorlanmalarımızı paylaşırken cevaplara değil anlaşılmaya, duyulmaya, hissedilmeye, kalpten dinlenilmeye ihtiyaç

Bugün 42 Hayatta kendimi birçok açıdan şanslı buluyorum ama bazı şanslarımı kendim var ettim, bunu da biliyorum. Geniş bir daire çizerek zaten başından beri olduğum

Ağustos toparlandı gitti işte. Deniz, rüzgar, sessizlik, beyaz kumlar ve tüm bunların insanın ruhuna zerk ettigi muazzam dinginlik. Haziran başlarken bu yaza çok inanıyorum demiştim.

Sakin bir köşede kitabım ve kahvem ile ruhumu gezdiren zamanlar yaratıyorum. Kendim için, kendime iyi gelmek için bazen de sadece canım öyle istediği için… Böyle

Sevmek ve sevilmek. Sevmeyi bilmek ya da gerekiyorsa Erich Fromm’un da dediği gibi bir sanat dalını öğrenir gibi öğrenmek. Bir de tabi sevmekle yetinmeyip bunu

Kendimi, kontrollü eylemsizlik planımı, iç sesimi, bir de kitaplarımı alıp geldim buraya.Bazen çok doğru kararlar alıyorum. Şehirleri seviyorum; güneş güzel battığı için severim örneğin bir

Bir peri masalında yaşıyor gibi hissettiren şehir Roma. Ortaçağ kasabalarına en çok yakışan gri, puslu bir havada hafif yağmurlu bir güne uyandım. Via Dei Coronari

Her kavram yaşadıkça oturuyor insanın zihninde, gerçekten yaşayınca öğretiyor kendini. Bir şey olmak isteyip olamamak korkunç bir his! Yapmak isteyip yapamamak, gitmek isteyip gidememek, kalmak